Fallen Angels volgt de personages die in Chungking Express (1994) voor het eerst geintroduceerd worden. De film is visueel een van Wong Kar-wai’s meest uitgesproken en emotioneel complexe films. In Fallen Angels duikt Wong Kar-wai in het leven van gedesillusioneerde personages in Hong Kong. Zijn bekende thema’s zoals liefde, eenzaamheid en de vluchtigheid van tijd staan centraal, tegen de achtergrond van een bruisend, neonverlicht nachtelijk stadslandschap. 

De film brengt twee verhalen losjes samen. Het eerste volgt een huurmoordenaar die de criminele onderwereld wil verlaten, de prostituee met wie hij een relatie begint en zijn agent, die verliefd op hem is. Het andere verhaal gaat over een doofstomme ex-gevangene die op de vlucht is voor de politie en een mentaal onstabiele vrouw die gedumpt is door haar vriend. 

De cinematografie van de film, onder leiding van Christopher Doyle, speelt een centrale rol in het overbrengen van de innerlijke emoties van de personages. Het gebruik van licht en schaduw en de kadrering van scènes leggen de interne strijd tussen verlangen en de pijn van emotionele afstand vast. Het is een studie van personages die gevangen zitten in cycli van ontkoppeling, constant op zoek naar iets dat ze nooit helemaal kunnen bereiken. 

Uiteindelijk vangt Fallen Angels de schoonheid en tragedie van onvervuld verlangen, de mogelijkheid van vluchtige verbindingen en de melancholie die het moderne leven doordringt. De film is een echo voor degenen die zich verloren of afgesloten hebben gevoeld in een wereld waarin intimiteit ons vaak ontglipt.