De gelaagde aanpak in Soundtrack to a Coup d’Etat en de kritische blik op de manipulatie van geschiedenis en beeldvorming zijn terug te voeren tot Grimonprez’ doorbraak bij het grote publiek: Dial H-I-S-T-O-R-Y. Weinig werken zijn zo invloedrijk geweest voor de ontwikkeling van videokunst in de jaren 1990 als dit werk. Het vormde een inspiratiebron voor een hele generatie kunstenaars die opgroeide in de jaren 1990, en doorbrak definitief de muur tussen cinema en tentoonstellingsruimte en misschien zelfs die van de televisie.  

In de film onderzoekt Grimonprez de geschiedenis van vliegtuigkapingen tussen de jaren zestig en negentig en de medialisering ervan. Door nieuwsreportages, filmfragmenten en archiefmateriaal in een chaotische, bijna zappend aanvoelende montage te verweven, legt hij bloot hoe terreur en media in een symbiotische relatie verkeren. De film balanceert tussen documentaire en fictie, gestructureerd als een dialoog tussen een romanschrijver en een terrorist. 

Na afloop van de film is er een gesprek met Johan Grimonprez.