In zijn debuut Julie Zwijgt bewijst de Belgische regisseur Leonardo van Dijl zich op het filmfestival van Cannes als een nieuw talent. Als grote tennisbelofte bij een prestigieuze club staat alles in Julie’s leven in het teken van tennis. Wanneer de coach die haar naar de top kan brengen plotseling geschorst wordt en er een onderzoek wordt gestart, worden alle spelers van de club aangemoedigd om hun verhaal te vertellen. Maar Julie beslist te zwijgen… 

Van Dijl bekritiseert de verantwoordelijkheid die vaak bij slachtoffers wordt gelegd en benadrukt de collectieve benadering van misbruik. De film stelt dat het systeem, waarin slachtoffers vaak geen veilige ruimte vinden, dringend moet veranderen.  

Met zijn ingetogen stijl en focus op Julie’s innerlijke strijd, biedt Julie zwijgt een pleidooi voor preventie en een meer constructieve maatschappelijke benadering van misbruik.